دل بی روح جنس آهنت را دوست دارم
خطوط در هم پیراهت را دوست دارم
نگاه با همه بی گانه ات را دوست دارم
تماشایی تو هستی دیدنت را دوست دارم
پس از تو رنگ گلها هم فریب است
پس از تو روزگارم بی فروغ است
که می گویدپس از تو زنده هستم
دروغ است هر که می گوید دروغ است
ای ستاره بی تو من تاریکم
بی تو به انتها نزدیکم
بی تو به انتها نزدیکم
وای چه کردم چه بود تقصیرم
که چنین بود بعد تو تقدیرم
تو نخواستی من وتو ما باشیم
سرنوشت این بود که تنها باشیم
تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام
در بیهودگی انتظار پیوستن به تو چه بی صبرانه مانده ام
چه خوانا دوریی ات را بر سر در خانه نوشته اند
و من در خواندن آن چه پافشارانه مانده ام
چه بسیار است دورویی ها فراموش کردن ها وگسستن
ومن در این همهمه چه صادقانه مانده ام
رفیقان همه با نارفیقی خود رفیقند
من هنوز با آنان چه دوستانه مانده ام
خواستگاه من کجاست قنودن خواهم
من در پیمودن راه چه عاجزانه مانده ام
تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام
هر شب دست به دعا رو به خدا خواهم کرد 
از خدا خواهش دیدار تو را خواهم کرد
تا که جان دارم و از سینه عشق نفس می آید
بر هوای نفس تو ای یار وفا خواهم کرد
من اگر اشک به دادم نرسد می شکنم
اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم
بر لب کلبه ی محصور وجود
من در این خلوت خاموش سکوت
اگر از یاد تو یادی نکنم ، می شکنم
اگر از هجر تو آهی نکشم ، تک و تنها ، به خدا می شکنم ، می شکنم
فرصت ماندن چند لحظه ای است و بس
برای قدم زدن در دشتهای ارغوانی
برای دست یافتن به رویاهای سپید
برای از بین بردن هجوم سنگین کینه
برای نگاه کردن به کوچ کبوترهای غریب
و برای گفتن آنچه باید گفت
آنچه که سالیان سال به صورت یک سکوت در دلها خاموش مانده است
غروب عاشقان رنگش طلایی ست
اولش عشق وآخرش جدا
آن که رخسار تو رااین همه زیبا می کرد
کاش از روز اول فکر دل ما می کرد
یا نمی داد به تو این همه زیبایی را
یا مرا در غم عشقت شکیبا نمی کرد
آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم
از شیشه نیستم که با سنگ بمیرم
تقصیر کسی نیست که این گونه غریبم
شاید این خواست خدا بود که دلتنگ بمیرم
دل درد آشنا را در تو دیدم
تو می دانی خدا را در تو دیدم
نمی دانم که بی تو کیستم من
اگر روزی نباشی نیستم من
تو در چشم منی هر جا که هستم
تو را هر جا که هستی می پرستم
تو را ندیده ام ولی ندیده دوست می دارمت
به دست گرم عاشقی دوباره می س÷ارمت
غزل تو غزال من
ستاره ی شمال من
همیشه تا همیشه به دیده می گذارمت
بهار در بهار من
امید ماندگار من
به دفتر سپید دل همیشه می نگارمت
بیا به چشم باغ من
به باور سراغ من
که لحظه لحظه در دلم
چو عشق می فشارمت
قسم به نام هر چه او
صد گفتگو
که دانه دانه مثل مو
چو شانه می فشارمت
پرنده ی زمین من
همیشه نازنین من
تو را ندیده ام ولی
ندیده دوست می دارمت
آدمک آخر دنیاست بخند
آدمک مرگ همین جاست بخند
آن خدایی که بزرگش خواندی
به خدا مثل تو تنهاستست بخند
